![Julian Kornhauser • Światło wewnętrzne [Świrszczyńska, Białoszewski, Lipska, Jastrun]](https://photos05.redcart.pl/templates/images/thumb/426948/{{rcx}}/{{rcy}}/pl/0/templates/images/products/426948/897c4671e49c13c9141aa1a73382aaff.jpg "Julian Kornhauser • Światło wewnętrzne [Świrszczyńska, Białoszewski, Lipska, Jastrun]")
![Julian Kornhauser • Światło wewnętrzne [Świrszczyńska, Białoszewski, Lipska, Jastrun]](https://photos05.redcart.pl/templates/images/thumb/426948/{{rcx}}/{{rcy}}/pl/0/templates/images/products/426948/cbed8171d2809e041c9415cf33973b94.jpg "Julian Kornhauser • Światło wewnętrzne [Świrszczyńska, Białoszewski, Lipska, Jastrun]")
![Julian Kornhauser • Światło wewnętrzne [Świrszczyńska, Białoszewski, Lipska, Jastrun]](https://static1.redcart.pl/templates/images/thumb/426948/1500/1500/pl/0/templates/images/products/426948/897c4671e49c13c9141aa1a73382aaff.jpg)
![Julian Kornhauser • Światło wewnętrzne [Świrszczyńska, Białoszewski, Lipska, Jastrun]](https://static5.redcart.pl/templates/images/thumb/426948/1500/1500/pl/0/templates/images/products/426948/cbed8171d2809e041c9415cf33973b94.jpg)
Światło wewnętrzne [Świrszczyńska, Białoszewski, Lipska, Jastrun]
Autor: Julian Kornhauser
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie, 1984
Okładka: miękka
Stan: dobry
Uwagi: brak
„Światło wewnętrzne” Juliana Kornhausera to zbiór esejów poświęconych wybranym poetom współczesnym, wpisujący się w nurt Nowej Fali. Autor, kontynuując postulaty zawarte wcześniej w manifeście „Świat nie przedstawiony”, analizuje twórczość Anny Świrszczyńskiej, Mirona Białoszewskiego, Ewy Lipskiej i Mieczysława Jastruna.
W centrum jego uwagi znajduje się poezja codzienności – język, który unika stylizacji i metaforyzacji, a zamiast tego służy do rejestrowania rzeczywistości w sposób maksymalnie przejrzysty. Kornhauser omawia poetykę cielesności i kobiecego doświadczenia Świrszczyńskiej, potoczność i autotematyzm Białoszewskiego, ironię i dystans Lipskiej oraz osobistą refleksyjność Jastruna w kontekście historii.
Książka wpisuje się w szerszą debatę o roli poezji w społeczeństwie PRL – autor odrzuca model poezji estetyzującej na rzecz „języka wiarygodności”, służącego demaskacji społecznych iluzji. Eseje cechuje uporządkowana struktura, a dobór cytatów i przykładów pełni funkcję ilustracyjną, nie retoryczną.
